ATEŞLİ , HUZURSUZ , İŞTAHSIZ VE KEYİFSİZ BİR KEMAL

         Canım oğlum bugün 2014 yılının Ocak ayının on birinci günü günlerden Cumartesi ben işteyim sen annenle birlikte evdesin . Dün gece senin için ve de bizim için zor geçti hiç uyumadık gibi bir şey gece belki on beş  yirmi kereden fazla uyanmışsındır. Diş çıkartıyorsun ateşin var huzurun yok uyuyamıyor doğru düzgün yemek  istemiyorsun. Keyifsiz ve ne yapacağını bilmez bir kararsızlıkla mızırdanıyorsun. Biz de senin kadar kötü olmasak  da  çok da iyi durumda sayılmayız. Uykusuz bitkin ve yorgunuz. Bu arada 09.01.2014 Perşembe akşamı annen apartmanın merdiveninden düşerek ayağını kırdı. Ayağının bağlarında incinme ayağının üst kısmındaki kemikte de kırık var ayağını alçıya aldık . Bir ay boyunca ayağı  alçıda  kalacakmış . En büyük tesellimizin senin annenin kucağında olmaman. Allah beterinden hepimizi korusun.
           Yani anlayacağın annen alçılı ayağıyla sana ; ben de  tüm gayretimle elimden geldiğince  ikinize bakmaya çalışıyorum .
           Önümüzdeki bu 4 haftalık zorlu süreçte Allah hepimize gayret kuvvet sabır versin yardım etsin ...
            Görüşmek üzere evlat. . . .

2014 ' den MERHABA

    Canım oğlum ; 2014 yılının ilk günlerine girmiş bulunmaktayız . Yeni bir yılı daha karşıladın bu senin ikinci yılbaşındı. Geçen seneki fotoğraflarına şöyle bir bakıyoruz da sen  bayağı bayağı büyümüşsün minik bir adam olmuşsun yahu .
     Yeni yıla halanlarda girdik geçen sene çok daha fazla fotoğrafın vardı bu sene o kadar  çekemedim . Niye diyeceksen artık senin resmini çekebilmek güçleşti. Kıpır kıpır , fıkır fıkır , kabuğuna sığamayan , yerinde duramayan bir Ali Kemal oldun çıktın . Meraklı bakışlarının ardından  hızlı ataklarınla sana yetişmek artık zorlaştı henüz yürümesen de emeklerken isteyince aşırı hız yapabiliyorsun.  O minik kafanın içinde sürekli yeni neyi keşfedebilirim minik parmaklarımla neyi kurcalar o minicik burnumu nerelere sokabilirim
         04.01.2014 Cumartesi ilk defa evimizdeki koltuklardan kendi başına inmeyi başardı. Tabi ki burada seni çalıştırıp inmeyi öğreten annenin de hakkını yememek lazım. Artık koltuktan iniyor indikten sonra da kendini alkışlamayı ihmal etmiyorsun.
         Hatta geçen gece seni uyurken arabadan indirdim evdeki koltuğun üzerine yatırırken uyandın uyku sersemiyken bile koltuktan inerek gece gece kendini alkışladın eeee bize de seni alkışlamak düştü ne yapalım. Gece yarısı uyanıyor mamanı içiyor bitince de şampiyon yapıyorsun kendine . Şimdi şampiyon da ne diyeceksin hemen sana anlatayım yemeğini mamanı bitirince veya herhangi bir işin bitiminde kolunu bazen de kollarını havaya kaldırarak ııhhh diye bir ses çıkartarak bizim de desteğimiz ve alkışlarımız ile kendini ŞAMPİYON ilan ediyorsun benim minik ASLANIM..... Pardon ŞAMPİYONUM . . .